Choroba okluzyjna jest jedną z najczęstszych dolegliwości związanych z zębami. Jednocześnie jest też schorzeniem, które stosunkowo rzadko leczy się w specjalistyczny sposób. Powodem takiego stanu rzeczy może być trudność rozpoznania choroby okluzyjnej. Jej objawy nie są charakterystyczne, a czasem wielu pacjentów nawet nie kojarzy ich z zębami.
Czym jest okluzja i na czym polega choroba okluzyjna?
Okluzja to termin, który określa sposób styku górnych i dolnych zębów. Wpływają na nią trzy czynniki. Jednym z nich jest kształt oraz położenie zębów, kolejnym napięcie mięśni, które łączą szczękę z żuchwą. Na okluzję wpływa również umiejscowienie żuchwy w stawach skroniowo-żuchwowych. Do choroby okluzyjnej dochodzi, gdy działanie poszczególnych czynników zostanie zaburzone, a dolne i górne zęby stykają się w niewłaściwy sposób.
Objawem choroby okluzyjnej może być na przykład zgrzytanie i zaciskanie zębów, które powoduje ich ścieranie. Taki symptom często powtarza się podczas snu. Często pojawia się także dyskomfort towarzyszący żuciu, zmęczenie mięśni oraz nadwrażliwość zębów. Inne objawy choroby okluzyjnej to rozchwianie zębów, pękanie wypełnień oraz wypadanie implantów. Powszechnym symptomem schorzenia jest ból głowy, który przypomina migrenowe dolegliwości bólowe.
Jak leczy się chorobę okluzyjną?
Skuteczną metodą leczenia choroby okluzyjnej jest zastosowanie w trakcie terapii podejścia biofunkcjonalnego. Jego podstawą jest filozofia Akademii Dawsona, której głównym założeniem jest osiągnięcie harmonii między zębami, mięśniami oraz stawami skroniowo-żuchwowymi. Odpowiedni układ tych elementów nazywa się relacją centralną.
Pierwszym etapem w terapii choroby okluzyjnej jest przeprowadzony przez stomatologa wywiad. Lekarz wykonuje też dokładne badanie, aby ocenić stan pacjenta, a następnie przy pomocy wycisków pobiera potrzebne do dalszego leczenia dane. Zmniejszenie napięcia mięśni jest możliwe dzięki użyciu deprogramatora Dawsona, czyli specjalnej akrylowej płytki. Deprogramacja mięśni trwa kilka tygodni i pomaga przywrócić żuchwie wygodną pozycję. Ułatwia to dalsze leczenie i w części przypadków przyczynia się do likwidacji bólu. Po analizie stanu zgryzu specjalista może przystąpić do leczenia.
Jedną z metod jest ekwilibracja. Jest to mało skomplikowany zabieg korekty szkliwa, który polega na usunięciu przeszkód zgryzowych. Bardziej zaawansowaną formą terapii jest protetyka, czyli użycie wypełnień typu onlay, koron lub mostów. Stosowane są też szyny zgryzowe, czyli relaksacyjne, które pomagają zredukować zgrzytanie i zaciskanie zębów. Inne formy leczenia choroby okluzyjnej to użycie aparatów ortodontycznych oraz zabiegi z dziedziny chirurgii stomatologicznej, które zwykle dotyczą zębów mądrości.
