Implant zębowy to obecnie jedna z najnowocześniejszych i najskuteczniejszych metod odbudowy braków zębowych. Jego wszczepienie umożliwia pacjentowi nie tylko odzyskanie pięknego uśmiechu, ale również przywrócenie lepszej jakości życia oraz bardzo cennego komfortu, związanego ze świadomością posiadania własnych zębów. Aby uzyskać najkorzystniejszy efekt, implant powinien być wstawiony tuż po stracie lub usunięciu zęba, gdy kość, w której będzie się on znajdował, jest jeszcze w stosunkowo dobrym stanie i nie uległa zanikowi.
Mimo szeregu korzyści, jakie wynikają z posiadania implantu zębowego, nie może on być wszczepiony każdemu. Istnieje bowiem szereg przeciwwskazań do jego wstawienia. Niektórzy pacjenci nie mogą zostać zakwalifikowani do implantacji ze względu na stan zdrowia, w tym przebyte lub obecnie trwające choroby. Przeciwwskazaniem w tym przypadku może być np. paradontoza, zły stan higieny jamy ustnej, osteoporoza, choroba nowotworowa, niewydolność serca, nieustabilizowana cukrzyca, ciąża, AIDS, a także zaburzenia krzepnięcia krwi.
Wszczepienie implantu zębowego wymaga przeprowadzenia wcześniejszych badań oraz omówienia miejsca, w którym będzie się on znajdował. Zdarza się jednak, że stan zębów sąsiednich oraz stan kości jest niewystarczający by przeprowadzić implantację. W takiej sytuacji najczęstszym przeciwwskazaniem do wstawienia implantu jest niewystarczająca wysokość lub szerokość wyrostka zębodołowego szczęki lub żuchwy, brak miejsca pomiędzy zębami górnymi i dolnymi lub między zębami sąsiednimi, a także nieprawidłowa struktura błony śluzowej w miejscu, gdzie planowane jest wszczepienie.