Diastema, czyli przerwa między górnymi jedynkami, przez część osób jest uważana za oryginalny, estetyczny wyróżnik wyglądu. Jednak przerwa między zębami może być również przyczyną problemów, na przykład wad zgryzu, chorób przyzębia lub wad wymowy. Z tych powodów likwidacja diastemy w części przypadków może być zalecana, a nawet konieczna.
Diastema – jak powstaje, co może spowodować?
Diastemę mogą spowodować na przykład kłopoty z wędzidełkiem wargi górnej (diastema prawdziwa) lub zaburzenia rozmiaru i liczy zębów (diastema rzekoma). Szpara między zębami może pojawić się u dzieci między 7 a 9 rokiem życia (diastema fizjologiczna) – ten jej typ zanika w kolejnych latach. Możemy mieć do czynienia z diastemą równoległą, zbieżną albo rozbieżną. Od rozpoznania jej typu uzależniony jest sposób jej leczenia
Kiedy i jak leczyć diastemę
Diastema jest uważana za wadę zgryzu, jeśli szerokość szpary jest większa niż 2 milimetry. Jeśli jest mniejsza, na ogół nie wymaga leczenia, choć zawsze dobrym pomysłem będzie konsultacja ze specjalistą.
Diastema większych rozmiarów może powodować wady wymowy – charakterystyczne jest seplenienie świszczące, w którym niektóre głoski, takie jak na przykład ś, ź, ć, dź, s i z mają podobne, zniekształcone brzmienie. Bardzo poważnym problemem mogą być wady zgryzu, spowodowane przez nieprawidłowe ułożenie lub nadmierne stłoczenie zębów, ich rozchwianie i wady przyzębia.
Dlatego, chociaż diastema wielu osobom może wydawać się atrakcyjna, warto skonsultować się ze stomatologiem lub ortodontą. Specjalista oceni, czy szpara między zębami może zaszkodzić i jaka metoda będzie najbardziej odpowiednia, jeśli zdecydujemy się na jej likwidację.
