Termin „wypełnienie” można rozumieć na dwa sposoby: jako metodę leczenia stomatologicznego oraz substancję odbudowującą tkankę zęba.
W ujęciu leczniczym wypełnienie jest działaniem przywracającym uszkodzonemu zębowi jego prawidłowy kształt oraz czynność. Stomatolog najpierw przygotowuje ząb, oczyszczając go z zainfekowanej próchnicą tkanki lub zabezpieczając jego uszkodzoną powierzchnię powstałą na przykład przez silne uderzenie lub nadkruszenie. Po przygotowaniu zęba braki w jego strukturze uzupełniane są substancją wypełniającą, zarówno w sposób bezpośredni (od razu w zębie), jak i pośredni (wypełnienie przygotowywane jest w laboratorium, a następnie umieszczane w oczyszczonym zębie).
W ujęciu materiałowym wypełnienie jest substancją odbudowującą ubytek. Poszczególne rodzaje materiałów różnią się od siebie nie tylko ceną, ale także trwałością oraz wyglądem. Przez wielu specjalistów za najlepszy materiał wypełnieniowy, szczególnie w przypadku zębów trzonowych, uważane są stopy złota – materiału bardzo trwałego, który praktycznie nie uczula. Amalgamaty (stopy metali, których bazą jest rtęć) oraz światło- i chemoutwardzalne kompozyty są tańsze, ale także mniej trwałe.
Coraz częściej spotykanym rozwiązaniem są wkłady porcelanowe, przygotowywane w laboratorium, a następnie umieszczane – podobnie jak wypełnienia ze złota – na leczonym zębie po uprzednim zdjęciu z niego silikonowego wycisku. Największą zaletą porcelany jest jej barwa – do złudzenia przypominająca naturalną barwę zęba.